Derinkuyu yeraltı şehri, Türkiye'nin Nevşehir ilindeki Derinkuyu semtinde yaklaşık 85 metre (279 ft) derinliğe kadar uzanan çok katlı eski bir yeraltı şehridir. Hayvanları ve gıda depoları ile birlikte 20.000 kadar insanı barındıracak kadar büyüktür. Türkiye'nin kazılan en büyük yeraltı şehridir ve Kapadokya'da bulunan birkaç yeraltı kompleksinden biridir.
Derinkuyu'daki yeraltı şehri, değirmen taşlarını andıran büyük taş kapılarla içeriden kapatılabiliyordu. Her kat ayrı ayrı kapatılabilir.
Şehir 20.000 kişiye kadar insanı barındırabilir ve Kapadokya'daki diğer yeraltı komplekslerinde şarap ve yağ presleri, ahırlar, mahzenler, depo odaları, yemekhaneler ve şapeller gibi olanaklar bulunur. Derinkuyu kompleksine özgü ve ikinci katta yer alan beşik tonozlu tavana sahip geniş bir odadır. Bu odanın dini okul olarak kullanıldığı, soldaki odaların ise etüt olduğu bildirilmiştir.
Üçüncü ve dördüncü seviyeler arasında, en alt (beşinci) seviyede bulunan haç biçimli bir kiliseye giden bir dizi dikey merdiven vardır.
Büyük 55 metrelik havalandırma şaftı bir kuyu olarak kullanılmış gibi görünüyor. Kuyu, hem yukarıdaki köylülere hem de dış dünyaya erişilemiyorsa saklananlara su sağlıyordu.
Türk Turizm ve Kültür Bakanlığına göre mağaralar ilk olarak MÖ 8.-7. yüzyıllarda Frigler tarafından Kapadokya bölgesinin yumuşak volkanik kayalarına inşa edilmiş olabilir. Roma döneminde Frig dili ortadan kalktığında, yerini yakın bir dil olan Yunan diline bıraktı, Sonra Hristiyan olan bölge sakinleri, şapelleri ve Yunanca yazıtları ekleyerek mağaralarını daha çok katlı derin yapılara dönüştürerek büyüttüler.
Derinkuyu Yeraltı şehri, Arap-Bizans savaşları sırasında (MS 780-1180) Müslüman Araplardan korunmak için yoğun olarak kullanıldığı Bizans döneminde tamamen geliştirildi. Şehir, kilometrelerce tünellerle diğer yeraltı şehirleriyle bağlantılıydı. Bu yeraltı yerleşimlerinde bulunan bazı eserler, 5. ve 10. yüzyıllar arasındaki Orta Bizans Dönemi'ne aittir.
Bu şehirler, 14. yüzyılda Timur'un Moğol akınlarından korunmak için Hristiyan yerliler tarafından kullanılmaya devam etti. Bölge Osmanlıların eline geçtikten sonra, şehirler Türk Müslüman hükümdarların yerlileri tarafından sığınak olarak kullanıldı.
20. yüzyılın sonlarında, yerel halk, Kapadokya Rumları, periyodik zulümlerden kaçmak için hala yeraltı şehirlerini kullanıyordu. Örneğin, 1909'dan 1911'e kadar bölgedeki Kapadokya Rumcası konuşan yerliler hakkında araştırmalar yapan Cambridge'li bir dilbilimci olan Richard MacGillivray Dawkins, 1909'da böyle bir olayın gerçekleştiğini kaydetmiştir: "Adana'daki son katliamların haberi geldiğinde, bir Axo'daki nüfusun büyük bir kısmı bu yeraltı odalarına sığındı ve bazı geceler yer üstünde uyumaya cesaret edemedi."
1923 yılında Yunanistan ile Türkiye arasındaki nüfus mübadelesinde bölgenin Hıristiyan halkı Türkiye'den gitmiş ve Yunanistan'a taşınmış, bunun üzerine tüneller terk edilmiştir.
1963 yılında, bölgenin sakinlerinden birinin evinde bir duvarın arkasında gizemli bir oda bulması üzerine tüneller yeniden keşfedildi. Daha fazla kazılarak, tünel ağına erişimi ortaya çıkardı.
1969'da yeraltı şehiri ziyaretçilere açıldı ve şu anda yeraltı şehrinin yaklaşık yarısı erişilebilir durumda.
Konu: Derinkuyu Yeraltı Şehri (Okunma sayısı 10891 defa)