Sumidero Kanyonu (İspanyolca: Cañón del Sumidero), Meksika'nın güneyindeki Chiapas eyaletindeki Chiapa de Corzo şehrinin hemen kuzeyinde bulunan derin ve doğal kanyondur. Kanyonun oluşumu, ABD'nin Arizona eyaletindeki Büyük Kanyon ile aynı zamanda, bölgenin kabuğundaki bir çatlak ve ardından hala içinden geçmekte olan Grijalva Nehri'nin aşınmasıyla başladı. Sumidero Kanyonu, dar geçidin 13 kilometrelik uzunluğu boyunca nehir 90 dereceye kadar dönerek 1.000 metreye ulaşan dikey duvarlara sahiptir.
Kanyon, Chiapas eyaletinin dört belediyesi üzerinde 21.789 hektar boyunca uzanan, Meksika'nın federal olarak korunan bir doğal alanı olan Sumidero Kanyonu Ulusal Parkı ile çevrilidir. Bu park, Ulusal Korunan Doğal Alanlar Komisyonu (CONANP) tarafından yönetilmektedir. Parktaki bitki örtüsünün çoğu, küçük karışık çam-meşe ormanları ve otlak alanları ile düşük ila orta yükseklikte yaprak döken yağmur ormanlarıdır. Kanyonun kuzey ucunda, Grijalva Nehri üzerindeki Chicoasén Barajı ve yapay rezervuarı, bölgedeki su depolama ve hidroelektrik enerjisi üretimi için önemli.
Kanyon ve milli park, Chiapas'ın en önemli ikinci turistik yeridir ve çoğunlukla Chiapa de Corzo'dan nehre inen teknelerden kanyonu görmek isteyen Meksikalı ziyaretçileri çekmektedir. Park, devletin en büyük şehri olan Tuxtla Gutiérrez ile sınır komşusudur ve bu da park arazisinde insan istilası ve yerleşimiyle ilgili sorunlara neden olmuştur. Daha da önemlisi, kanyonun yukarısındaki kentsel alanlar ve tomruk endüstrileri, her yıl Grijalva Nehri'nden çıkarılan 5000 tona kadar katı atıkla ciddi kirlilik sorunlarına neden olmuştur. Bu atık, daralması, su akışlarının yakınlaşması ve Chicoasén Barajı'nın varlığı nedeniyle kanyonda birikme eğilimindedir.
Sumidero Kanyonu, hala içinden akan Grijalva Nehri tarafından erozyonla birlikte yer kabuğundaki çatlaklardan oluşmuştur. Oluşum süreci yaklaşık 35 milyon yıl önce başladı ve Sumidero'yu Colorado Nehri üzerindeki Büyük Kanyon ile çağdaş hale getirdi. Grijalva, komşu Guatemala'daki Cuchumatanes'ten başlayarak bölgedeki ana su sistemidir. Nehir daha sonra kanyonun 13 km uzunluğundaki kısmı da dahil olmak üzere Chiapas'tan güneyden kuzeye, daha sonra Usumacinta Nehri'ne dökülmeden önce Tabasco'ya akar. Bu nehir havzası, Chiapas'taki en önemli iki nehirden biri ve Meksika'daki en önemlilerinden biri olup, toplam nehir uzunluğu yaklaşık 766 kilometre olup, ortalama akışı yaklaşık kırk milyon metreküp olan 7.940 km²'lik bir alanı boşaltmaktadır.
Grijalva'ya ek olarak, bölgede ve çevresinde birçoğu mevsimlik olan başka su akışları da vardır. Bunlar, bazıları kanyonun kenarlarında şelaleler oluşturan akarsulardan ve mağaralar ve karstik oluşumlar yaratan yeraltı hareketlerinden oluşur. Bölgedeki son önemli su oluşumu Chicoasén Barajı'nın insan yapımı rezervuarıdır.
Kanyon, dikey duvarlarla karakterize, derin ve dardır. Boşluk yer yer 90 dereceye kadar yön değiştirdiği için batıdaki Meseta de las Animas mesa'yı doğudaki Meseta de Ixtapa mesa'dan ayırır. Kanyonun genişliği 1 ila 2 kilometre arasında değişmektedir. Kanyonun duvarlarının çoğu 200 ila 700 metre yüksekliğindedir ve en yüksek noktalarında 1.000 metreye ulaşır. Bu duvarlar, Üst Mesozoyik'ten gelen kireçtaşı tabakaları ile Yer kabuğunda uzun bir rahatsızlık süreci ortaya koymaktadır deniz canlılarının fosillerini içeren. Sırasında Mesocretac Süreorada olduğum için bir ayrıcalık okyanus tabanı oluştuğu çok Dağları bölgesi.
Kanyonun içi otuz akarsu, beş şelale, üç kumsal, iki tatlı su kaynağı ve üç metre genişliğindedir. Kanyon, nehir kenarlarında görülebilen gibi nesli tükenmekte olan ve tehdit altındaki türler içermektedir. Kanyonun duvarları çok sayıda küçük mağara, kaya oluşumu ve diğer dikkate değer özellikler içermektedir. Bölgedeki mağaraların en bilineni Cueva de Colores ("Renkler Mağarası"). Bu mağara adını, duvarlarda özellikle pembe tonlarında renk oluşturan magnezyum, potasyum ve diğer minerallerin süzülmesinden alır. İçeride genellikle taze çiçekler ve ziyaretçiler tarafından bırakılan yanan mumlarla çevrili Guadalupe Bakiresi'nin bir görüntüsünü içerir. Cueva de Silencio ("Sessizlik Mağarası"), içindeki yankı veya herhangi bir başka tür rezonans eksikliği nedeniyle böyle adlandırılmıştır. Başka bir küçük mağarada ise şeklinden sonra bir Caballito de Mar ya da "Denizatı" vardır. Çeşitli mevsimsel şelaleler arasında en bilineni Árbol de Navidad'dır ("Noel Ağacı"). Árbol'un "dalları", şelalenin yosunla kaplı tortularından oluşur. Yağışlı mevsimde şelalenin aktif olduğu dönemlerde su ve ışık “dalların” renklerini değiştirir ve oluşumu ön plana çıkarır. Park, 2009 yılında Dünyanın Yedi Yeni Doğa Harikasından biri olarak aday gösterildi.
